Wie is Robbert?

Man 50 - 59

Zijn huis staat in een ietwat verborgen nieuwbouwbuurtje in Nieuwegein. ‘Huis met tuin, auto voor de deur. Je zou denken: die man heeft het helemaal voor elkaar toch?’ Zijn vraag is retorisch, want Robbert heeft allesbehalve een rimpelloos bestaan gekend. Zijn jeugd, in Nijmegen, IJsselstein en Nieuwegein, als een van een tweeling, was nog vrij en ongedwongen. Ook de dienstplicht ervoer hij als een mooie tijd. ‘’Ik wilde eigenlijk wel in het leger blijven. Vanwege twee krijgstuchtelijke vergrijpen – ik viel twee keer in slaap tijdens de wacht- mocht ik echter geen beroepsmilitair worden.’

Terug in de burgerwereld, vond Robbert werk bij Karwei om anderhalf jaar daarna – hij was toen 21- manager te worden bij de fastfoodketen McDonalds. Dat hield hij ruim 22 jaar vol. Na enkele tussenstations werkt hij thans voor een supermarktketen, ook weer als manager.

Vooral in perioden dat hij minder tevreden was met zijn werk en relatie, toog hij naar de gokhal ‘om dingen te doen die niet echt goed voor me waren.’ In 35 jaar tijd verspeelde Robbert, schat hij, meer dan 200 duizend euro. Ook de relatie met zijn toenmalige lief liep op de klippen. Een goede vriend nodigde hem ruim twee jaar geleden uit voor een gesprek bij hem thuis. Dat was het begin van Robberts herstel. Sindsdien gokt hij niet meer. ‘Dat komt niet alleen mijn relaties met dierbaren en vrienden ten goede, maar ook vooral mezelf. Ik kan weer eerlijk zijn.’

Om de privacy van deze persoon te beschermen is gebruik gemaakt van een verzonnen naam. De werkelijke naam van Robbert is bij de redactie bekend.
Robbert Man 50 - 59

Mijn gokverslaving ontstond in de snackbar

‘Ik was vijftien en werkte samen met mijn broertje in een snackbar. Daar stond een gokkast die we wel eens wilden uitproberen. Omdat we zowel na school en in de weekenden werkten, verdienden we aardig wat (zwart) geld. Geld dat helemaal in de gokkast verdween. Na verloop van tijd stopte mijn broer ermee, maar ik ging door. Wat begon in de snackbar eindigde in het casino. Op mijn 18e was ik verslaafd.’
Robbert Man 50 - 59

Je bent verslaafd als je op drie kasten tegelijk speelt

‘Gokken werd een obsessie voor me toen ik veel geld begon te verdienen. Ik was 21, had een vast contract bij McDonalds en een goed salaris. Omdat ik veel geld te besteden had, zeker toen ik nog bij mijn ouders woonde, en niet veel om materiële dingen gaf, kon ik veel gokken. Maar als je op gegeven moment op drie kasten tegelijk begint te spelen, zoals ik deed, en er op een avond soms € 1600 doorheen draaide, ja dan loopt het gokken uit de klauwen en kom je voortdurend geld te tekort.’
Robbert Man 50 - 59

Om financieel overeind te blijven, ga je lenen, maak je schulden, en gok je om je verlies goed te maken

‘Als je nog bij je ouders woont en alleen kostgeld hoeft te betalen, is geld geen issue. Daarna, als je samenwoont en kinderen hebt, ga je met geld schuiven, leen je overal geld en maak je schulden. Die je dan aflost, als je dat al doet, door nog meer geld te lenen. Bovendien ga je gokken om je eerdere verlies goed te maken. En hoopt steeds meer op die ene grote klapper waarmee je al je problemen op kunt lossen.’ ‘Als mijn geld weer eens op was, ging ik vaak naar mijn moeder. Biechtte ik op dat ik toch weer gegokt had, beloofde ik dat ik het nooit meer zou doen en vroeg ik haar of ze me alstublieft financieel kon helpen om te voorkomen dat ik ruzie zou krijgen met mijn vriendin. Ook mijn broer, die naar Spanje was verhuisd, belde ik geregeld huilend op – gokkers zijn hele goede acteurs: “Joh, ik heb het weer bont gemaakt, kun je €2000 naar me overmaken?”‘
Robbert Man 50 - 59

Al je aandacht, vrije dagen en geld gaan op aan je gokverslaving

‘Hoe gokverslaving eruit ziet? Ik nam vrije dagen op, om te gokken. Op die dagen stond ik vroeg op. Dat kostte me geen enkele moeite, want ik kon toch niet slapen van de spanning. Tien minuten voor openingstijd stond ik al voor de deur van het casino, trappelend en briesend om naar binnen te mogen. Ik keek voortdurend op mijn horloge of het al zo ver was. Omdat ik niet de enige was die stond te wachten, koos ik altijd een goede uitgangspositie om, zodra de deur openzwaaide, als een van de eersten naar binnen te kunnen. Ik had muntjes in mijn hand, klaar om in mijn favoriete kast te gooien. Ik begon met €100 speelgeld, en calculeerde verlies in, maar wel met de hoop dat mijn volgende inzet winst zou opleveren. Ik ging nooit met minder dan €1000 naar de gokhal, want dan zou ik binnen vijf minuten weer buiten hebben gestaan. Ik gokte twee tot drie keer per week.’
Robbert Man 50 - 59

Door je gokverslaving doe je je dierbaren onherroepelijk pijn

‘De relatie die ik hiervoor had, is stuk gelopen op het gokken. Toen ik mijn toenmalige vriendin leerde kennen, wist ze wel dat ik een gokprobleem had, maar alleen mijn eigen geld ging eraan op. Ze kwam er vrij snel achter dat ook het huishoudgeld in de gokkast verdween. En dat ik her en der geld leende. Ook een deel van de nalatenschap van mijn moeder heb ik verspeeld. Mijn broer en zus kregen daardoor een stuk minder dan gepland. Mijn zus neemt me dat nog steeds zeer kwalijk: zij vindt dat ik het vertrouwen van mijn ouders, vooral dat van mijn moeder heb beschaamd. ’
Robbert Man 50 - 59

Als je ouders je helpen met geld, kan dat je verslaving juist in stand houden

‘Ik maakte misbruik van andermans vertrouwen – ik wilde ten koste van alles kunnen gokken – en dan zijn liefhebbende ouders die hun kind voor onheil willen behoeden een gemakkelijke prooi. Het klinkt misschien paradoxaal, maar juist hun goede bedoelingen hielden mijn verslaving mede in stand.’ ‘Vrienden kunnen je helpen om een eerste stap tot herstel te zetten. Twee jaar geleden belde een vriend op: Robbert, ik wil even met je sparren. Dat gesprek stelde ik tot drie keer uit, maar toen kon ik er niet langer omheen. Bij zijn huis aangekomen zaten daar twee van mijn beste vrienden en een man die ik niet kende. Dat was iemand van AGOG en die zei dat mijn vrienden me heel graag wilden helpen, maar dat die niet begrepen wat gokverslaafden – hij en ik – voelden. Dat gesprek kwam bij me binnen, vooral omdat ik net een week daarvoor mijn laatste geld er doorheen had gejaagd. Na een heel emotioneel gesprek belde ik mijn huidige vriendin op, om te vragen of ze wilde komen. Ze kwam snel, weer vloeiden de tranen volop, en toen vroeg die man van AGOG haar plotseling: ben je gelukkig met Robbert? Zei ze: “Nee, niet in deze situatie.” Daar schrok ik heel erg van. Dat was, zoals het zo fraai heet, een “wake up call.” Ik wilde niet weer een geliefde verliezen.’
Robbert Man 50 - 59

Herstel begint met erkenning en verwerking van schaamte

‘Tijdens je gokverslaving ben je voortdurend bezig om je addictie voor de buitenwereld te verdoezelen. Om je niet te hoeven schamen, lieg je, bedrieg je, en doe je een schaamteloos beroep op je meest dierbaren. Op bijeenkomsten van lotgenoten hoor ik verhalen waarvan ik eerst denk, nou zo bont heb ik het nu ook weer niet gemaakt. Herstel begint echter met het besef dat je net zo erg was. Je moet over je gêne heen stappen en je zelfbedrog achter je laten. Alleen als je open bent over de schaamte die je toen voelde en nu nog ervaart, kun je je dierbaren en vrienden behouden.’
Robbert Man 50 - 59

Als je het gokken achter je hebt gelaten, voel je je vrij

‘Vijfendertig jaar gokverslaving met alle daarmee gepaard gaande leugens en bedrog kan ik niet wegpoetsen. Ik heb er geen trauma aan overgehouden, maar ik ben me ervan bewust dat ik anderen verdriet heb gedaan. Toen ik nog gokte, voelde ik me een loser, nu voel ik me vrij. Ik kan eerlijk zijn en over mijn gevoelens praten. Mijn relatie is er beter door geworden, en ik geniet van het leven. Mentaal ben ik helemaal opgekikkerd.’
Robbert Man 50 - 59

Luister naar de verhalen van anderen, dan wil je nooit meer verslaafd raken

‘Mijn lotgenoten bij AGOG helpen me om abstinent te blijven. Hoe? Door hun verhalen met mij te delen. Als ik het verhaal hoor van een gokverslaafde die zich net bij AGOG heeft aangemeld, denk ik weer terug aan hoe ik er ooit aan toe was. Dat wil ik nooit meer. Ik wil mezelf in de spiegel kunnen aankijken.’ ‘Als ik een drang voel om te gokken, merkt mijn huidige vriendin dat al een paar dagen van te voren, dan word ik onrustig. Dan verschuif ik op de bank voortdurend van linker naar rechterbil, zap ik van de ene naar de andere televisiezender en zucht en steun ik als een oude man. Als dat gebeurt, praten we erover, opdat ik mijn focus op iets anders richt.’ ‘Ik gok twee jaar niet meer. Wat helpt daarbij is dat ik een bankrekening heb waarop mijn vriendin periodiek €100 stort, niet meer. De pasjes van de andere bankrekeningen liggen in een kluis bij een vriend thuis. Alleen als ik op vakantie ga of in heel bijzondere gevallen kan ik ze even van hem krijgen. Hem kan ik niet beduvelen: hij kent me al heel lang en als politieagent weet hij smoesjes heel snel door te prikken.’

Nóg wijzer worden? Vragen en antwoorden

Stel een vraag aan de redactie
Uw kunt uw vraag anoniem stellen. Gedeelde Ervaringen behoudt het recht uw vraag niet te publiceren en/of in behandeling te nemen.
Dit formulier is beveiligd met reCAPTCHA van Google | Privacy - Voorwaarden