Wie is Karin?

Gokken begint meestal onschuldig op jonge leeftijd, als een spelletje.  In het begin gok je recreatief, een keertje hier en een keertje daar, niks ernstigs. Maar toch wordt er dan al iets aangestoken. Langzaam maar zeker -en dat kan soms jaren duren- begin je grotere risico’s te nemen.’

‘De escalatie ontstond toen ik financiële problemen met mijn bedrijf kreeg, belastingachterstanden en zo. Maar ik wilde mijn personeel niet wegsturen. Toen ben ik voor “gewone” problemen ongewone en snelle oplossingen gaan zoeken.  Langzaam maar zeker ontwikkel je dan voor alle problemen die je hebt nog maar één oplossing: gokken. Je rekent op het lot en niet meer op je verstandelijke vermogen om problemen op te lossen. Je denkt altijd dat je het met gokken gaat terugverdienen. Maar ja, dat is niet zo.’ ‘Door omstandigheden zat ik ineens op een zak geld en liep het gokken helemaal uit de hand. Ik had veel, maar wilde meer. Ik ben toen gaan speculeren op de beurs en heb alles wat ik had in korte tijd er doorheen gejaagd.’

‘Gek genoeg was het gokken voor mij ontspannend. Als ik in de penarie zat, ging ik gokken. Dan hoefde ik nergens meer aan te denken. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat was ik er mee bezig. Zelfs op de wc zat ik nog koersen te checken. In het weekend was ik super onrustig: beurzen dicht, niks te doen. Nare spanning. Pas op maandag kon ik weer ontspannen. Al het andere verdween. Gokken gaat om de rush, om de dopamine.’

‘Voor mij was het een vreemde mengeling van hoop en zelfbedrog. Je weet dat je jezelf voor de gek houdt, maar aan de andere kant is er het wenkend perspectief van de grote klapper. Op zeker moment ga je helemaal los en kan het je niks meer schelen. Je creditcard leeg halen en dan heel hard naar huis rijden om verder te gokken. Je zit in een tunnel, voor de rest zie je niets meer. Ook niet hoeveel mensen je kwetst en verdriet doet. Je wordt gewetenloos. Als ik die klapper van een miljoen euro had gemaakt, zou ik het er de volgende dag gewoon door hebben gejaagd. Je stopt nooit.’

‘Gokverslaving gaat vaak gepaard met een andere verslaving, aan drank of coke bijvoorbeeld. Een “multiverslaving” maakt je losser en overmoediger. Je neemt nog meer risico’s. Bij jongeren zie ik vaak een combinatie van wietverslaving, handel in cryptomunten en gokken op sportwedstrijden en internetgokken. Beleggen in cryptomunten is geen gokken? Kijk dan maar eens hoe vaak hij per dag de koers checkt, dan weet je genoeg.’

‘Je stelt geen vragen over geld aan anderen. Als anderen nieuwsgierig zijn naar jouw financiën, wimpel je ze af met een dooddoener. Je stapt van de ene leugen naar de andere, van het ene geheim naar het andere. Dat kost enorm veel energie en een hele leugen-boekhouding. Hoewel ik ontzettend veel geluk heb gehad met een heleboel goede mensen om me heen, ben ik ook mensen kwijtgeraakt die me vanwege mijn gedrag nooit meer willen zien.’

‘Op zeker moment heeft mijn vriend, zonder dat ik het wist, alle mensen uitgenodigd aan wie ik geld schuldig was. Dat leidde tot een hectische bijeenkomst. Niemand wist het van elkaar. Toen kwam alles aan het licht: mijn bedrog, dat ik iedereen om de tuin leidde en ook dat ik verslaafd was. Dat realiseerde ik me wel, maar ik wilde dat niet als excuus gebruiken of me er achter verschuilen. Het was een enorme schok voor iedereen, maar voor mij een opluchting. Ik hoefde geen energie meer te stoppen in mijn dubbelleven. Ik ben toen meteen in therapie gegaan. En later bij de AGOG (Anonieme Gokkers).’

‘Een gokverslaving ontwikkelt zich in stappen. De gang van begin tot onthulling is vrijwel altijd onvermijdelijk. Het kan jaren duren of decennia, maar die stappen zie je altijd terug. Het is een vast rijtje. Je hebt er bijna geen greep op, je dendert maar door. Als gokker moet je tot het gaatje gaan, voordat er een weg terug is. Je moet echt het diepste van het dieptepunt bereik hebben. Anders is de kans dat je terugvalt heel groot.’

‘Er ligt altijd iets onder het gokken. Ik wilde kost wat kost niet falen. Ik wilde nooit voor een ander onderdoen. Meer, meer. Beter, beter. Dat inzicht heeft mij geholpen. Erkennen wie ik ben en wat ik waard ben en dat delen met anderen. En genoegen nemen met jezelf en met wat je hebt. Dat helpt. Dat zijn allemaal dingen waar ik nu naar woon en leef. Ik denk dat het goed is om op zoek te gaan naar het probleem achter het gokken. Soms is dat heel subtiel en heb je er hulp van anderen bij nodig om het probleem te ontdekken en erkennen.’

‘Na het gokken ben ik een nieuw leven begonnen. Heel veel angsten heb ik niet meer. De angsten die ik nog wel heb, herken ik beter. Ik hoef er niet meer omheen.’

‘Ik herstel nog steeds van het gokkersbrein in mezelf, ik moet bijvoorbeeld oppassen met “binge watching” naar series. Dan heb ik alleen maar oog voor de tv. Of uitstelgedrag, dat is bijna onlosmakelijk verbonden met het gokkersbrein. Want uitstel leidt tot spanning en hoe los je die spanning op: door te gokken. Die signalen moet je bij jezelf leren herkennen, want daar zit het risico.’ ‘Van belang is ook dat je de toegang tot geld blokkeert. Zorg er voor dat alle achterdeurtjes dicht zijn, je geheime maniertjes om aan geld te komen.’ ‘Heel belangrijk is je verlies accepteren, zowel je financiële als je morele. Je financiële verlies niet meer willen goedmaken. Zolang je dat niet doet blijf je de drang voelen om het terug te verdienen. Doe je dat niet dan blijft het in je hoofd zitten dat je het ooit weer terughaalt. En dan doet het er niet toe of het een verlies van €1000 of €100.000  Dat is overigens een van de weinig goede dingen die in de stroom tv-reclames over gokken gaan, dat er gezegd wordt “accepteer je verlies”.’ ‘Ook belangrijk voor je herstel is dat je een hulpverlener zoekt en dat je bij een lotgenotengroep gaat. De combi is belangrijk en geeft een grotere kans op succes. In een lotgenotengroep is de ander een spiegel voor je die weet wat je denkt en wie je bent, die weet hoe je jezelf belazert. Zo’n groep is eigenlijk een hele batterij aan leugendetectors. Wat mij in de groep geholpen heeft, is de structuur. Elke week anderhalf uur reflecteren. Ik ben nooit naar huis gegaan met het gevoel dat ik er niets aan had gehad. Maar het lukt niet iedereen hoor, soms haakt iemand af en dan weet je: die is weer aan het gokken.’