Imane (23) is een bibliotheekmeisje. Toen ze nog klein was ging ze al vaak, en zat ze daar uren te lezen en nu ligt er altijd een boek op haar nachtkastje. Vooral zelfhulpboeken vindt zij interessant, die laten je zien hoe je je leven ook zou kunnen leiden.
Imane woont in een licht, ruim appartement, dat sinds een paar weken op haar naam staat. Toen ze hier een jaar geleden kwam wonen, verfde ze een aantal muren lichtroze en na een paar maanden begon ze te wennen aan de stilte.
Op haar negentiende belde zij de politie, omdat zij zich in het huis waar zij met haar moeder, drie broers en een zus woonde, niet meer veilig voelde. Sinds Imane eerder dat jaar had besloten haar hoofddoek af te doen, had zij steeds vaker ruzie met haar moeder en sloeg haar moeder haar nog meer dan eerst. Imane woonde tijdelijk in een vrouwenopvang en sliep daarna ruim acht maanden in de nachtopvang. Ze wilde kostte wat het kost haar studie verpleegkunde voortzetten en stage blijven lopen, maar dat werd haar teveel. Het verdriet dat ze had om haar familie die haar had laten vallen en accepteren dat ze bij de nachtopvang sliep, vroegen veel energie.
Na een heftige mental breakdown besloot Imane dat ze zichzelf wilde helpen. Dat ze niet alleen zelfacceptatie, maar ook selflove nodig had. Ze begon met therapie, kon weg bij de nachtopvang en kon starten met een kamertraining in een groep met leeftijdsgenoten. Ze mocht ook haar studie weer oppakken. Nu, drie jaar later, werkt ze met plezier als verpleegkundige, gaat ze vaak naar de sportschool en heeft ze een paar goede vriendinnen. Met haar familie, die in dezelfde stad woont, heeft ze geen contact meer.