In zijn jeugd ontwikkelde Bastiaan het gevoel dat je ook met hard werken iets kon bereiken, dat je niet per se een heel portfolio nodig had of geleerd hoefde te zijn om een goed inkomen te verdienen. Gedreven door dat gevoel begon hij al op zijn 14de met werken in de horeca. Nog geen twee jaar later maakte hij lange werkweken, van 11 uur per dag, en dat zes dagen achter elkaar. Een sociaal leven had hij niet, rust vond hij alleen in het casino, achter de roulettetafel.
Zijn zoektocht naar rust kostte hem vele tienduizenden euro’s. Omdat hij geen andere uitweg zag, deed hij twee jaar lang een greep uit de fooienpot, totdat hij door zijn werkgever betrapt werd. Een uiterst pijnlijk moment maar ook het begin van een ommekeer. Van een herstel dat dankzij familie, vrienden en lotgenoten stevig vorm kreeg en waarover hij graag vertelt, om anderen voor gokverslaving te behoeden.